مقدمه
در روزهای اخیر، خبر اعزام ۱۱۸ دانشآموز دختر از شهرستان تیران و کرون استان اصفهان به مناطق عملیاتی موسوم به راهیان نور واکنشهایی را در میان فعالان حقوق بشر برانگیخت. این اقدام، از دید بسیاری از کارشناسان و نهادهای حقوق بشری، در تضاد با تعهدات بینالمللی ایران در چارچوب پیماننامه حقوق کودک سازمان ملل متحد ارزیابی میشود.
پیماننامه حقوق کودک چیست؟
پیماننامه حقوق کودک (CRC) در سال ۱۹۸۹ میلادی به تصویب سازمان ملل رسید و ایران نیز در سال ۱۳۷۳ به آن پیوست. بر اساس این پیمان، تمامی افراد زیر ۱۸ سال کودک محسوب میشوند و دولتها موظفاند از آنان در برابر هرگونه سوءاستفاده، خشونت، استثمار اقتصادی و نظامی محافظت کنند.
از جمله مواد مهم این پیماننامه:
- ماده ۳۸: کشورهای عضو باید از بهکارگیری افراد زیر ۱۸ سال در نیروهای نظامی یا درگیریهای مسلحانه خودداری کنند.
- ماده ۱۹: دولتها موظفاند از کودکان در برابر هرگونه خشونت جسمی یا روانی، آسیب، غفلت و سوءاستفاده محافظت کنند.
- ماده ۲۹: آموزش کودکان باید به رشد شخصیت، درک صلح، مدارا و احترام به حقوق بشر کمک کند؛ نه ترویج خشونت یا نفرت.
تضاد اعزام دانشآموزان به مناطق جنگی با اصول حقوق کودک
بر اساس گزارشها، دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دوم در قالب اردوی “راهیان نور” به مناطق عملیاتی جنوب و غرب کشور اعزام شدهاند. اگرچه این اردوها بهصورت رسمی با هدف آشنایی نسل جوان با تاریخ دفاع مقدس برگزار میشوند، اما محتوای آن اغلب شامل بازدید از مناطق جنگی، روایتهای نظامی و آموزشهای ایدئولوژیک است.
فعالان حقوق بشر بر این باورند که چنین اردوهایی، بهویژه زمانی که برای افراد زیر ۱۸ سال برگزار میشود، میتواند مصداقی از نقض اصل «عدم نظامیسازی کودکان» باشد.
این نگرانی زمانی پررنگتر میشود که بدانیم در سالهای گذشته، در برخی از این سفرها حوادثی مانند واژگونی اتوبوس و فوت دانشآموزان نیز رخ داده است.
دیدگاه حقوق بشری
از منظر کنوانسیونهای بینالمللی، حتی اگر این اردوها ماهیت آموزشی یا فرهنگی داشته باشند، مواجههی کودکان با محتوای خشونتبار، تصاویر جنگی، یا روایتهای ایدئولوژیک نظامی، با روح مواد ۳۸ و ۲۹ پیماننامه حقوق کودک ناسازگار است.
هدف اصلی این اسناد بینالمللی، تربیت کودکانی با روحیه صلحدوستی، احترام به کرامت انسانی و آزادی اندیشه است، نه سوق دادن آنان به سمت ذهنیت نظامی یا قهرمانسازی از جنگ.
جمعبندی
ایران به عنوان یکی از کشورهای عضو پیماننامه حقوق کودک، متعهد به حمایت همهجانبه از سلامت جسمی، روانی و عاطفی کودکان است.
اعزام دانشآموزان به مناطق جنگی—even در قالب برنامههای فرهنگی—میتواند ناقض تعهدات بینالمللی کشور باشد و ضرورت دارد که نهادهای آموزشی و فرهنگی، سیاستهای خود را در این زمینه بازنگری کنند.
احترام به حقوق کودک، احترام به آیندهی کشور است. جامعهای که کودکانش را در فضای صلح، آگاهی و انتخاب آزاد رشد دهد، در مسیر توسعهی پایدار و انسانی گام برمیدارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ میتوانند نظر خود را ارسال کنند.